’s-Ochtends vertrokken we vanaf ons vertrouwde plekje op de campus naar het cricket toernooi. Onderweg maakten we een tussenstop voor een ‘early morning surf’. De golven waren wat minder heftig dan de vorige keer, wat het ietwat makkelijker maakte. De middag daarvoor had een ander meisjes cricketteam zich bij ons aangesloten en ook zij deden mee. Het was een zeer geslaagde ochtend, iedereen vond het erg leuk en deed het ook erg goed.
Daarna reden we door naar de overnachtingslocatie van het crickettoernooi op een zogenaamd ‘School Summer Camp’. Elk team had daar een eigen huisje tot zijn beschikking, waarin een heel aantal stapelbedden stonden. In het begin waren we een beetje verbaasd, hoe zouden we na een intensieve dag met z’n zestienen rustig kunnen slapen? Dit bleek gelukkig makkelijker dan gedacht, om negen uur moest het licht uit, hoewel dit iets eerder werd (om de muggen buiten te houden), lagen we allemaal bijtijds in bed en was het erg gezellig. Vanuit de overnachtingslocatie vertrokken we op dag 1 van het toernooi naar de indoor cricketvelden. Dit zijn een soort gymzalen die omringd worden door een net, waardoor de bal goed terug stuit en het spel nog dynamischer wordt. Hoewel het een ontzettend hete dag was, begonnen wij met een clinic buiten. Na verschillende clinics, een lunch en een korte uitleg over de spelregels begonnen de eerste indoor cricketwedstrijden. Ons Road To Perth team was opgedeeld in twee kleinere teams. Het was erg leuk om in de zaal te cricketen, omdat alles snel gaat en het onze eerste echte cricketervaring was. Iedereen was erg fanatiek en wilde graag winnen, helaas is dit niet altijd gelukt. Het ene team verloor beide wedstrijden, maar het andere team was erg succesvol en won beide.
De volgende dag moesten we bijtijds op om weer aan een dag vol cricket te beginnen. Dit keer waren de wedstrijden buiten (Super 8’s). Een hele nieuwe ervaring, maar niet minder leuk. Deze keer speelden we ongeveer vijf wedstrijden, ook hier was het ene team succesvoller dan het andere, maar dat mocht de pret niet drukken, zeker met de Big Bash (T/20 cricket competitie van Australië) in het voortuitzicht.
’s-Middags vertrokken we met alle teams richting het stadion van de Perth Scorchers. Merlijn en ik waren gevraagd om een soort interview te doen tijdens de rust, maar wat wij ons niet realiseerden was dat wij daarom de hele wedstrijd vanuit een luxe VIP lounge mochten bekijken. Ontzettend gaaf om mee te maken! In het stadion hing door de twintigduizend supporters een heel leuke sfeer. Tijdens de rust werden ons een aantal vragen over Road To Perth en onze ervaringen in Australië gesteld en daarna was het tijd voor de tweede helft. Iedereen had het erg naar zijn zin gehad, enige minpuntje was dat de Perth Scorchers er niet met de winst vandoor gingen, maar hé, kan gebeuren. (Ze zijn uiteindelijk wel beker winnaar geworden!). Na de busreis terug naar het Summer Camp en Pizza’s was het alweer tijd om te gaan slapen.
De laatste dag speelden we onze allereerste T20 (een spelvorm van cricket) en ook nog eens tegen elkaar! Het was leuk om te zien hoe beide teams zoveel vooruitgang hadden geboekt en hoe steeds meer meiden lol hadden in het cricketen. Vóór het toernooi was alles nog vrij abstract, maar gedurende het toernooi deden we steeds meer ervaringen op en werd het alsmaar leuker. Beide teams hebben het erg goed gedaan! Als afsluiting van toernooi was er een prijsuitreiking. We zijn er niet met de trofee vandoor gegaan, maar Merel en Sabine hebben wel de prijs voor beste ‘sportsmanship’ van hun team gekregen! Al met al was het een geweldige ervaring!
Evelien